1. Algemene
informatie
· Verborgen Gebreken is geschreven door Renate
Dorrestein. Het boek werd uitgegeven door Wolters-Noordhof in Groningen in
2000. De eerste druk was in 1996. Dit was een boek van de grote lijsters dus ik
weet niet welke druk het is. Het boek bedraagt 223 pagina’s.
· Het boek is een psychologische roman
· Het gezin Jansen, bestaande uit Sonja (moeder),
Jaap (met wie Sonja een relatie heeft), Waldo, Christine (in het boek Chris
genoemd) en Tommie (de kinderen van Sonja, met elk een andere vader) wonen in
een achterbuurt van een stad. Ze gaan op vakantie naar Schotland. Waldo, die
Chris en Tommie misbruikt, wil in zijn eentje naar Skye om bergen te beklimmen,
maar Sonja is het daar niet mee eens. Bij een haventje neemt hij afscheid van
Chris en Tommie, en daar geeft Chris hem onopzettelijk een duw, waardoor Waldo
verdrinkt. Chris vlucht samen met Tommie weg. Op een pont, waar ze afgesproken
hadden met hun moeder en Jaap, kruipen ze in de auto van een vreemde. Sonja
ziet haar kinderen nog wel, maar raakt hen op de pont uit het zicht kwijt. De
vreemde, bij wie de kinderen in de auto stappen, blijkt Agnes Stam te zijn, een
vrouw van zeventig. Zij rijdt met een urn naast haar op de voorbank, met daarin
de as van haar overleden broer Robert, die zij op het strandje voor haar
familiehuisje, Port na Bà genaamd, zal uitstrooien. Ze had nog drie broers:
Benjamin, Frank en Justus, maar zij zijn alle overleden. Haar broers hielden
veel van haar, en beschermden haar altijd. Agnes vindt Robert het aardigste van
haar broers en Agnes is ook verliefd op hem geweest.
Als Agnes is aangekomen bij Port na
Bà, ziet ze de kinderen uit de auto stappen. Ze noemt het meisje Bazooka,
vanwege de kauwgum die zij kauwt, en de jongen Ivatuq, omdat hij op een eskimo
lijkt. Eerst wil Agnes de politie bellen, maar omdat Chris haar dreigt om dan
te zeggen dat zij ontvoerd zijn, ziet ze hier vanaf en ze laat hen maar bij
haar thuis. Agnes vraagt zich wel af wie hun ouders zijn, en wat er bij het
gezin Jansen thuis allemaal gebeurt, als het zo erg is dat de kinderen van huis
weglopen.
De volgende dag ontdekt Agnes dat haar
huis als woning te huur wordt aangeboden. Daarvoor heeft de vrouw van Robert,
Elise, gezorgd. Het huis was ook oorspronkelijk van Robert. Ze moet het huis
binnen een paar dagen verlaten en de familie Flynt is woedend op haar, omdat
zij gehoopt hadden het huis in bezit te krijgen. Later die dag gaat haar
wasmachine stuk en als ze in het dorp is, om een nieuwe slang voor de
wasmachine te kopen, valt ze in een winkel flauw, waar ze zich erg voor
schaamt.
Als ze weer thuis is, komt inspecteur
Miller van Scotland Yard aan de deur. Hij is op zoek naar twee vermiste
kinderen, maar hij herkent Chris en Tommie niet, vanwege andere kleren die zij
aangetrokken hebben in het kader van een verkleedspel. Agnes besluit niets te
zeggen, maar beseft, na het lezen van een krantenbericht, dat ze in een
moeilijke situatie verkeert. De volgende dag vertelt Chris hun namen en
gedraagt ze zich erg behulpzaam, omdat ze bang is om weggestuurd te worden.
Chris verlangt na een paar dagen weer
naar Waldo, omdat hij wél aandacht aan haar besteedde. Ze gaat naar de
slaapkamer van Agnes, om het haar te vertellen. Maar Agnes slaapt en Chris
ontdekt een luchtbuks onder haar bed.
Vroeg in de ochtend komt er iemand
langs van het verhuurbedrijf, om het huis te inspecteren voor de verhuur. Agnes
wil hem wegsturen, omdat ze niet van plan is het huis te verhuren, maar ze
bedenkt zich. Als hij na een tijdje weer weg gaat, met de conclusie dat het
huis niet te verhuren is, omdat het een puinhoop is vanwege de kapotte
wasmachine, ziet Chris hem. Ze denkt dat hij iemand is die hen eruit moet
zetten en ze denkt dat hij Agnes mishandeld heeft, omdat ze haar glazen oog
niet in heeft en gevallen is over het opstapje van haar deur. Daarom wil Chris
haar beschermen. Ze richt de buks op de man om hem weg te jagen, maar als
Tommie tegen haar aan loopt gaat de trekker over. Op hetzelfde moment krijgt Agnes
een beroerte. Agnes en de man van het verhuurbedrijf blijven beide liggen en
Chris slaat de meubelen in het huis kapot, omdat ze denkt dat het haar schuld
is en zo reageert ze haar woede af. Als Chris weer bedaard is helpt ze Agnes om
naar binnen te komen. Agnes besluit vervolgens de kinderen naar huis te sturen
voordat het lijk ontdekt wordt. Ze weet uit de krant in welk hotel hun moeder
logeert en schrijft dat op een briefje. Ze moeten met de auto liften naar dat
hotel, maar Agnes doet het doel van de reis voorkomen als een verrassing.
Wanneer Chris het lichaam van de
makelaar onder de heg wil slepen, is hij weg. Later blijkt dat hij niet dood
was, maar zelf een stuk gelopen heeft, en in een ambulance, op weg naar het
ziekenhuis, is gestorven. Nadat Chris en Tommie weg zijn, bereikt Agnes, na een
laatste krachtinspanning het geweer en ze poetst de vingerafdrukken van Chris
van het wapen en zet die van haarzelf erop. Ze realiseert zich dat ze naar een
verpleeghuis zal moeten.
Op het grindpad voor haar deur vindt
Muriel Flynt haar, die haar met de auto wegbrengt. De kinderen komen in het
hotel aan en worden met hun moeder herenigd, die niet wil weten wat er gebeurd
is. Dan gaan ze naar het eiland Skye, om Waldo te zoeken. In de auto haalt
Tommie het glazen oog van Agnes, dat hij in het huisje aan haar terug wilde
geven uit zijn zak en geeft het, zonder dat iemand het ziet, door aan Chris. De
moord op Waldo en de moord op de makelaar blijven dus onopgelost.
2. Literair
gewicht
|
|
Oooooo
|
|
Ik vind
dit boek een literair boek. Het verhaal gaat over een meisje Christine die
denkt dat ze een engel is. Aan het begin van het boek vermoord ze haar broer.
Ze duwt hem en hij valt met zijn hoofd op de stenen. Het lijkt erop dat ze het
expres doet. Dit boek is kritisch ten opzichte van het moraal dat iedereen die
moord pleegt meteen de gevangenis in moet. Door het boek heen krijgt de lezer
te zien wat voor meisje Christine is. Ze gelooft er heilig in dat zij de engel
van de gerechtigheid is en dat de mensen die iets fout hebben gedaan daar ook
voor moeten boeten. Ze doet dat door die mensen uit de weg te ruimen. Dat doet
ze onder andere met haar broer en met een man waarvan ze denkt dat hij een
deurwaarder is. Je weet dat het fout is wat ze heeft gedaan en dat ze er eigenlijk
voor gestraft zou moeten worden, maar toch hoop je dat het voor haar goed
afloopt, want ze weet niet wat ze met haar daden aanricht. Het boek is dus
kritisch ten opzichte van het heersende moraal dat het vermoorden van iemand
bestraft moet worden met het doden van iemand. Het is natuurlijk fout om te
doen, maar toch heeft iedereen zijn reden en daar moet rekening mee worden
gehouden vind de schrijfster. Het boek is dus ook met een doel geschreven en
dat vind ik typisch iets voor een literair boek. Er zit een gedachte achter het
schrijven van het boek.
Een
andere reden waarom ik vind dat dit een literair boek is dat de nadruk ligt op
beschrijvingen, sfeer en gedachten. De schrijver gebruikt vaak links tussen de
natuur en haar leven en beschrijft veel van de plek waar het huis van Agnes
staat. De beschrijvingen van de omgeving en het huis geven een lieflijke, maar
eenzame sfeer weer. Zoals in het citaat hier goed te zien is.
Citaat: De laatste bocht en dan kan het huis zich
niet langer in de plooien van het landschap verborgen houden. Witte muren,
blauwe kozijnen, een dak van lei. Oh, het is zo’n vriendelijk huis, het ligt er
in alle verlatenheid zo sereen bij – als iemand die door maar lang genoeg te
leven heeft geleerd de eenzaamheid niet meer te vrezen. Het lijkt uit over de
stille baai van Port na Bà, over kilometers spierwit zand en rotsen die met
felgroene algen zijn beslierd. Op het strand kun je stukken basalt vinden,
gneis, graniet, zandsteen en soms zelfs marmer of schist. (pagina 48)
Zoals je
ziet maakt de schrijfster veel gebruik van metaforen, vergelijkingen en
personificaties. Zo maakt de schrijfster het taalgebruik gevarieerd en soms
moeilijk te beschrijven. Dat is een kenmerk van literatuur.
Nog een
kenmerk van literatuur dat in dit boek terugkomt is het vele gebruik van
tijdslagen en flashbacks. De schrijfster veranderd vaak van personages waaruit
verteld wordt en blikt vaak terug op het verleden van onder andere Agnes en
Christine, de twee hoofdpersonen van het boek. Een voorbeeld van een terugblik
naar het verleden van Agnes is dit citaat.
Citaat: Er bestaat een foto van haar als kleuter, in
een van de talrijke familiealbums, een vergeeld kiekje met een gekartelde rand.
Een onderschrift in verbleekte letters: AGNES ONTDEKT DE WERELD. Op die foto
zit ze in een wit schortje in het gras, drie of vier jaar oud, een peinzende
uitdrukking op haar gezicht. In haar hand houdt ze de pluizenbol van een
paardenbloem. Buiten beeld zegt iemand: ‘Blaas dan!’ Ze herinnert zich tot op
de dag van vandaag haar schrik toen ze inderdaad blies en de vernietigster van
een heel universum bleek te zijn. Gek dat ze je vanaf je eerste ademtocht
aanspoorden je stempel op de dingen te drukken, je spoor na te laten, je te
gelden. (pagina 67)
Ik ben dus
van mening dat dit boek literatuur is. Het boek is uniek. Ik heb nog nooit een
boek gelezen zoals deze en dat betuigt van literatuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten