In het blauwe boekje zijn zeven fragmenten
van zeven verschillende boeken te zien. Elk boek heeft omslag die ik stuk voor
stuk met elkaar ga vergelijken. Het eerste boek heeft een blauwe kaft. Op de
voorkant staat een paar converse schoenen. Net daaronder staaat de titel in het
wit en de schrijver in het geel. Dat is het enige dat op deze omslag te zien
is. Ik vind het een mooie, simpele voorkant. Het maakt me nieuwsgierig naar het
verhaal.
Het vorige boek was geschreven door Herman
Koch. Toevallig komt in dit bundeltje nog een ander boek voor dat geschreven
door Herman Koch: het Diner. Ook deze heeft een blauwe voorkant. Dit keer is er
een bordje met een kreeft te zien. Ook deze voorkant is simpel, eenvoudig, maar
toch nieuwsgierig makend genoeg.
Het volgende boek is vast geschreven door
Ton anbeek. Deze voorkant is rood. De titel is geschreven in de vorm van
gevangenissen. Elke letter drukt een gevangenis uit. Op deze manier geeft de
schrijver net genoeg informatie om te weten waar het verhaal over gaat.
Er zijn drie omslagen in deze bundel die
een persoon laten zien. De omslagen van Joe speedboot, het moest maar eens gaan
sneeuwen en een hart van steen. Op de omslag van een hart van steen zijn twee
kinder benen en voetjes te zien. Deze omslag vind ik de mooiste van allemaal,
omdat het je nieuwsgierig maakt. Het drukt een bepaalde kwetsbaarheid uit en
een bepaalde mysterieuze kant uit. De omslag geeft me vragen. Ik vind dat dat
belangrijk is voor een voorkant.
Dan is er nog een omslag van een boek dat
nog niet genoemd is. De zonnewijzer van Maarten ‘t hart. Deze omslag vind ik
niet heel bijzonder. Het toont een paar bloemen en voelt voor mij een beetje
ouderwets aan. Ik zou dit boek niet kopen.
Ik denk niet dat een hart van steen
verkooptechnisch de beste omslag is. De omslag vangt niet meteen je blik. Ik
denk dat ik dan eerder zou gaan voor één van de boeken van Herman Koch. De
blauwe kleur trekt meteen je aandacht en je hebt in een blik een indicatie van
het verhaal gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten